در همان روزهاي آغازين شروع مدارس بسيارى از مادرانى که فرزندانشان براى اولين بار به مدرسه مى‌روند، با مساله وجود ترس فرزندشان از مدرسه مواجه هستند.ترس از مدرسه ممکن است در کودکان دوره‌هاى مختلف تحصيلى وجود داشته باشد، ولى کودکان کلاس اول نوع ترس‌شان با کودکان دوره‌هاى ديگر متفاوت است. بعضى از آنان تقريبا دچار اختلال اضطراب جدايى از والدين بخصوص مادرشان هستند.
واقعيت اين است که درمان کودک مدرسه هراس بسيار با اهميت است و والدين نبايد نسبت به آن بي تفاوت باشند، چرا که مدرسه نرفتن تاثيرات بدي بر کودک و خانواده مي گذارد. براي مثال موجب اختلافات خانوادگي و به هم ريختن خانواده مي شود، مشکلات تحصيلي ايجاد مي کند، تعاملات اجتماعي کودک را کم مي کند و زمينه ساز بزهکاري، اضطراب و افسردگي مي شود و عواقب اقتصادي دارد.
تشخيص اين که کودکان به دلايل مختلف از حضور در مدرسه خودداري مي ورزند اهميت بسزايي دارد. بهره هوشي بيشتر اين کودکان در حد متوسط يا بالاي متوسط نشان مي دهد که مشکلات تحصيلي علت بي ميلي آنها به مدرسه نيست. گاهي اوقات ترس از مدرسه، از اطلاعات محض از معلم يا ديگران و مقررات خارج از خانه، مقايسه شدن با کودکان ناآشنا و تجربه ترس از شکست ناشي مي شود. برخي کودکان به دليل تمسخر، آزار، تهديد و زورگويي بچه هاي ديگر و مورد انتقاد قرار گرفتن يا تنبيه شدن توسط معلم از مدرسه مي ترسند.
براي درمان ترس از مدرسه، بايد علاوه بر روانشناس يا روانپزشک از اولياي مدرسه و اقوام نزديک نيز کمک گرفت؛ همچنين والدين واز همه مهمتر مادر دقت داشته باشد که تسليم بهانه‌هاي کودک نشود البته والدين بايد نقش حمايتي از کودک را داشته باشند، اما حمايت به اين معنا نيست که تسليم کودک شوند و اگر کودک نخواست که به مدرسه برود يا گريه و زاري راه انداخت، والدين سست شوند.
ويژگي کودکاني که از مدرسه مي هراسند:
– در محيط زندگي آنان تبعيض وجود دارد.
– سطح وابستگي به مادر در برخي از آنان شديد است.
– برخي از مادران از تيپ هاي سلطه جو بوده اند که سعي داشته اند کودک را در انحصار خود داشته باشند يا مادراني مضطرب دارند.
– احتمالا والدين شان از آن دسته افرادي بوده اند که سعي داشته اند فرزندشان هرگز از خانه خارج نشود.
– اغلب اين بچه ها ترسو و خجالتي هستند
– اغلب تصور نادرستي از توانايي هاي خود بخصوص در مقايسه با ديگر بچه ها دارند.
– برخي از آنها در مدرسه و گاهي در خانه احساس تنهايي مي کنند.
وابستگى بيش از حد به پدر و مادر و ترس از جدا شدن از آنها براى رفتن به مدرسه ممکن است علل ديگرى هم داشته باشد. والدينى که يکى از کودکان خود را در نتيجه بسيارى و يا عوامل ديگر از دست مى‌دهند، حساسيت خود را در مراقبت و نگهدارى از کودکان ديگر بيشتر مى‌کنند و همين باعث مى‌شود که کودکان ناخودآگاه اضطراب ناشى از جدايى از پدر و مادر را تجربه کنند. اين ترس غيرمنطقى از جدايى و رفتن به مدرسه در هر سنى و در بين دختران و پسران ديده مى‌شود و در بين خانواده‌هايى که کودکان با فاصله‌هاى زياد از يکديگر متولد مى‌شوند بيشتر است.
شما نمي توانيد کودک خود را مجبور کنيد که مدرسه را دوست داشته باشد، ولي مي توانيد باعث ايجاد اعتماد و امنيت در او شويد. مي توانيد کمک کنيد با احساساتش کنار بيايد و او را به سوي راه حلي احتمالي هدايت کنيد. در عين حال، شما مي توانيد رفتارهايي را که به نحوي باعث ايجاد مشکل شده اند، تغيير بدهيد يا حذف کنيد به عنوان مثال: براي ماندن در منزل، شرايط خاصي را تعيين کنيد. براي مدرسه نرفتن شرايط مشخصي تعيين کنيد. اگر کودک بيمار است بايد در رختخواب بماند و حق نداشته باشد با دوستانش بازي کند. علت نرفتن به مدرسه را پيدا کنيد. سعي کنيد بدانيد چه عاملي در مدرسه کودک تان را آزار مي دهد که از رفتن به آنجا خودداري مي کند. با کودک خود صحبت کنيد و او را تشويق کنيد تا تمام خبرها و اتفاقاتي را که باعث مي شوند تا او به مدرسه نرود را براي شما بگويد. با معلم کودک تان صحبت کنيد و مشکل را با وي در ميان بگذاريد. شايد او بتواند در حل و رفع اين مشکل به شما کمک کند.
درباره این سایت